Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Rector potens, verax Deus,
Qui témperas rerum vices,
Splendóre mane ínstruis,
Et ígnibus merídiem:
Exstíngue flammas lítium,
Aufer calórem nóxium,
Confer salútem córporum,
Verámque pacem córdium.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Rządco potężny, prawdomówny Boże,
Który porządkujesz kolejność rzeczy,
Blaskiem rozjaśniasz ranek,
A upałami południe:
Przygaś płomienie waśni,
Oddal wzburzenie szkodliwe,
Udziel ciałom pomyślności,
A sercom pokoju prawdziwego.
Udziel nam tego, Ojcze najmiłościwszy,
I Ty Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi {ex Psalterio secundum diem}
Ant. In Deo sperávi * non timébo quid fáciat mihi homo.
Psalmus 55 [1]
55:2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: * tota die impúgnans tribulávit me.
55:3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die: * quóniam multi bellántes advérsum me.
55:4 Ab altitúdine diéi timébo: * ego vero in te sperábo.
55:5 In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro.
55:6 Tota die verba mea exsecrabántur: * advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
55:7 Inhabitábunt et abscóndent: * ipsi calcáneum meum observábunt.
55:8 Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confrínges.
55:9 Deus, vitam meam annuntiávi tibi: * posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
55:9 Sicut et in promissióne tua: * tunc converténtur inimíci mei retrórsum:
55:10 In quacúmque die invocávero te: * ecce, cognóvi, quóniam Deus meus es.
55:11 In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: * in Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.
55:12 In me sunt, Deus, vota tua, * quæ reddam, laudatiónes tibi.
55:13 Quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu: * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {z Psałterza według dnia}
Ant. W Bogum nadzieję miał: * nie będę się bał, co mi uczyni człowiek.
Psalm 55 [1]
55:2 Zmiłuj się nademną, Boże; boć mię podeptał człowiek: * przez cały dzień najeżdżając, utrapił mię.
55:3 Podeptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień: * albowiem wiele walczących przeciwko mnie.
55:4 Od wysokości dnia ulęknę się: * ja lepak w tobie nadzieję mieć będę.
55:5 W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogum nadzieję miał: * nie będę się bał, co mi uczyni ciało.
55:6 Cały dzień słowy memi brzydzili się: * przeciwko mnie wszystkie myśli ich na złe.
55:7 Będą mieszkać, i kryć się: * sami stóp moich będą szlakować.
55:8 Jako czekali na duszę moję, za nic je zbawisz: * w gniewie narody pokruszysz.
55:9 Boże, żywot mój objawiłem tobie: * położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją.
55:9 Jakoś w obietnicy twojéj: * tedy podadzą tył nieprzyjaciele moi.
55:10 W którykolwiek dzień będę cię wzywał: * otom poznał, że Bogiem moim jesteś.
55:11 W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę: * miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał co mi uczyni człowiek.
55:12 We mnie są, Boże, śluby twoje, * które oddam, chwały tobie.
55:13 Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku: * abych się podobał przed Bogiem w światłości żywiących.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 56 [2]
56:2 Miserére mei, Deus, miserére mei: * quóniam in te confídit ánima mea.
56:2 Et in umbra alárum tuárum sperábo, * donec tránseat iníquitas.
56:3 Clamábo ad Deum altíssimum: * Deum qui benefécit mihi.
56:4 Misit de cælo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcántes me.
56:4 Misit Deus misericórdiam suam, et veritátem suam, * et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormívi conturbátus.
56:5 Fílii hóminum dentes eórum arma et sagíttæ: * et lingua eórum gládius acútus.
56:6 Exaltáre super cælos, Deus, * et in omnem terram glória tua.
56:7 Láqueum paravérunt pédibus meis: * et incurvavérunt ánimam meam.
56:7 Fodérunt ante fáciem meam fóveam: * et incidérunt in eam.
56:8 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psalmum dicam.
56:9 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
56:10 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psalmum dicam tibi in géntibus:
56:11 Quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, * et usque ad nubes véritas tua.
56:12 Exaltáre super cælos, Deus: * et super omnem terram glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 56 [2]
56:2 Zmiłuj się nademną, Boże, zmiłuj się nademną: * albowiem w tobie ufa dusza moja.
56:2 I w cieniu skrzydeł twoich nadzieję mieć będę, * aż nieprawość przeminie.
56:3 Będę wołał do Boga najwyższego: * Boga, który mi dobrze uczynił.
56:4 Posłał z nieba, i wybawił mię: * dał na pohańbienie, którzy mię deptali.
56:4 Zesłał Bóg miłosierdzie swoje, i prawdę swoję, * i wyrwał duszę moję z pośrodku szczeniąt lwich: spałem strwożony.
56:5 Synowie ludzcy, zęby ich oręże i strzały: * a ich język miecz ostry.
56:6 Wywyższże się, Boże, nad niebiosa, * a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
56:7 Zastawili sidło na nogi moje: * i nachylili duszę moję.
56:7 Wykopali dół przed obliczem mojem: * a wpadli weń.
56:8 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: * będę śpiewał i grał.
56:9 Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro: * wstanę na świtaniu.
56:10 Będęć wyznawał między ludem, Panie: * a będę tobie grał między narody.
56:11 Albowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie twoje, * i aż pod obłoki prawda twoja.
56:12 Podwyższ się nad niebiosa, Boże: * a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 57 [3]
57:2 Si vere útique iustítiam loquímini: * recta iudicáte, fílii hóminum.
57:3 Étenim in corde iniquitátes operámini: * in terra iniustítias manus vestræ concínnant.
57:4 Alienáti sunt peccatóres a vulva, erravérunt ab útero: * locúti sunt falsa.
57:5 Furor illis secúndum similitúdinem serpéntis: * sicut áspidis surdæ, et obturántis aures suas,
57:6 Quæ non exáudiet vocem incantántium: * et venéfici incantántis sapiénter.
57:7 Deus cónteret dentes eórum in ore ipsórum: * molas leónum confrínget Dóminus.
57:8 Ad níhilum devénient tamquam aqua decúrrens: * inténdit arcum suum donec infirméntur.
57:9 Sicut cera, quæ fluit, auferéntur: * supercécidit ignis, et non vidérunt solem.
57:10 Priúsquam intellégerent spinæ vestræ rhamnum: * sicut vivéntes, sic in ira absórbet eos.
57:11 Lætábitur iustus cum víderit vindíctam: * manus suas lavábit in sánguine peccatóris.
57:12 Et dicet homo: Si útique est fructus iusto: * útique est Deus iúdicans eos in terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In Deo sperávi non timébo quid fáciat mihi homo.
|
Psalm 57 [3]
57:2 Jeźliż wżdy po prawdzie sprawiedliwość mówicie: * sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
57:3 Albowiem w sercu działacie nieprawości: * na ziemi ręce wasze plotą niesprawiedliwości.
57:4 Odłączyli się grzesznicy skoro z żywota, pobłądzili skoro z żywota: * mówili kłamstwo.
57:5 Jad mają na podobieństwo węża: * jako żmije głuchéj i zatulającéj uszy swoje.
57:6 Która nie usłyszy głosu zaklinających: * i czarownika zaklinającego mądrze.
57:7 Bóg pokruszy zęby ich w uściech ich: * zęby trzonowe lwów połamie Pan.
57:8 Wniwecz się obrócą, jako woda zbiegająca: * naciągnął łuk swój, aż zemdleją.
57:9 Jako wosk, który płynie, zniesieni będą: * przypadł z wierzchu ogień, i nie ujrzeli słońca.
57:10 Pierwéj, niźli ciernie wasze poczuło tarny: * jako żywe, tak je w gniewie pożre.
57:11 Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujrzy pomstę: * ręce swe umyje we krwi grzesznika.
57:12 I rzecze człowiek: Jeźli wżdy jest pożytek sprawiedliwemu: * przedsięć jest Bóg, który sądzi na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W Bogum nadzieję miał: nie będę się bał, co mi uczyni człowiek.
|
Capitulum Responsorium Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 39:6
Iustus cor suum trádidit ad vigilándum dilúculo ad Dóminum, qui fecit illum, et in conspéctu Altíssimi deprecábitur.
℟. Deo grátias.
℟.br. Os iusti * Meditábitur sapiéntiam.
℟. Os iusti * Meditábitur sapiéntiam.
℣. Et lingua eius loquétur iudícium.
℟. Meditábitur sapiéntiam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Os iusti * Meditábitur sapiéntiam.
℣. Lex Dei eius in corde ipsíus.
℟. Et non supplantabúntur gressus eius.
|
Kapitulum Responsorium Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 39:6
Sprawiedliwy obróci serce swe, aby wstawał rano do Pana, który go stworzył, a przed oczyma Nawyższego modlić się będzie.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℟. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℣. A język jego będzie mówił sąd.
℟. Będą rozmyślać mądrość.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℣. Zakon Boga jego w sercu jego.
℟. A nie będą przerzucone kroki jego
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Ioánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita eius institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który raczyłeś przedziwnie powołać świętego Jana, Twego Wyznawcę do krzewienia wiary wśród pogan, i przez niego zgromadziłeś w Kościele Twoim nową rodzinę zakonną dla pouczania wiernych, daj na sługom Twoim, tak postępować według jego wskazań, abyśmy dostąpili wiecznej nagrody.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|